Zgodnie z art. 735 § 1 k.c. zasadą jest odpłatność za wykonanie zlecenia. Jednak umowa zlecenia może być również nieodpłatna. Najczęściej takie uregulowanie znajduje się w umowie lub wynika z okoliczności (przede wszystkim uwzględnia się rodzaj stosunków, które istnieją między stronami np. rodzinne, towarzyskie, a także zwyczaje, brak nakładu pracy w celu wykonania zlecenia). Jednak decydujące znaczenie ma w tym zakresie wola zleceniobiorcy. Może on ją wyrazić w złożonej przez niego ofercie zawarcia umowy. Brak jakichkolwiek postanowień odnośnie wynagrodzenie nie oznacza, że jest ono nieodpłatne. W takiej sytuacji zlecenie jest odpłatne (o ile okoliczności zawarcia umowy nie wyrażają innej woli zleceniobiorcy). Wynagrodzenie, które się należy ustala się na podstawie art. 735 § 2 k.c. Chodzi tutaj o wynagrodzenie, które odpowiada wykonanej pracy, jeśli brak obowiązującej taryfy, a nie umówiono się o wysokość wynagrodzenia. Pojęcie obowiązującej taryfy odnosi się do taryf, które ustalają strony czy też zleceniobiorca trudniący się zawodowo dokonywaniem określonych czynności dla innych. Często zleceniobiorca jest przedsiębiorcą. W takim przypadku wysokość wynagrodzenia może wywodzić się z cennika, który jest jego autorstwa. Jeśli zleceniodawca zgodzi się na tak ustalone wynagrodzenie, to staje się ono częścią umowy. Niejednokrotnie wynagrodzenie wynika z wzorca umownego, który stosuje zleceniobiorca (regulamin, formularz umowy), aktu normatywnego (np. ustawa Prawo o adwokaturze, rozporządzenie z dnia 28 września 2012 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie i ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu). Brak owej taryfy i umowy stron powoduje obowiązek zapłaty wynagrodzenia, odpowiadające wykonanej pracy, które jest ustalane indywidualnie biorąc pod uwagę każdy konkretny przypadek dokonania czynności wynikającej z umowy zlecenia. Należy rozpatrywać jaki nakład pracy włożył zleceniobiorca w wykonanie zlecenia (rodzaj dokonywanych czynności, przygotowanie do nich czy poświęcony czas na nie). Posiadane przez zleceniobiorcę kwalifikacje mogą mieć wpływ na wysokość wynagrodzenia. Dzieje się tak, gdy dokonanie jakiejś czynności wymaga odpowiedniej wiedzy.
Temat wynagrodzenia poruszany jest też w art. 744 k.c. Bierze on pod uwagę jedynie zlecenie odpłatne. Naczelna zasada wynikająca z tego przepisu mówi o zapłacie wynagrodzenia „z dołu”, czyli po wykonaniu zlecenia. Z chwilą dokonania czynności prawnej określonej w umowie zlecenia, roszczenie o zapłatę wynagrodzenia staje się wymagalne. Częstokroć bywa tak, że czynność prawna wynikająca ze zlecenia nie została dokonana. W takiej sytuacji, jeśli niedokonanie czynności prawnej nie wynikło z winy zleceniobiorcy, należy się mu wynagrodzenie, jeśli tylko wykaże, że dokonał wszelkich działań, aby wykonać umowę. Dodatkowo powinien dołożyć należytej staranności przy wykonywaniu zlecenia. Wszelkie odstępstwa od wyżej opisanej zasady, mogą wynikać z umowy bądź też z przepisu szczególnego. Jeśli chodzi o umowę, to strony mogą w niej określić inne zasady na podstawie, których wypłacane będzie wynagrodzenie (np. świadczenie jednorazowe płatne z góry, na raty, w częściach, okresowo). Ten ostatni przypadek dotyczy sytuacji sytuacji, w której zleceniobiorca stale dokonuje określonych czynności dla zleceniodawcy (gdy jest to umowa zlecenia zawarta na czas nieokreślony lub dłuższy czas określony). Płatność okresowa następuje w ustalonych odstępach czasu w wysokości określonej z góry. Wzorce umowne również pomagają ustalić zasady wynagrodzenia. Najczęściej z takowego wzorca korzysta się, gdy stronami umowy są zleceniobiorca i przedsiębiorca.