Art. 736 k.c. reguluje problematykę odmowy przyjęcia zlecenia przez osobę, która zawodowo trudni się załatwianiem czynności dla drugich oraz osobę, która zleceniodawcy oświadczyła gotowość załatwiania czynności danego rodzaju.
Pierwszy z wymienionych podmiotów to taki, który dokonuje dla drugich czynności, jakie mogą być przedmiotem zlecenia i to w ramach wykonywanej działalności. Co ważne nie można postawić znaku równości między pojęciem – zawodowe trudnienie się a pojęciem – działalność zawodowa. Pierwszy z terminów dotyczy takiego zawodowego wykonywania czynności, które są przedmiotem działalności zarobkowej danego podmiotu. Owa działalność zarobkowa ma być wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły (często też wymaga się określonych kwalifikacji do wykonywania tego typu działalności). Do grupy takich osób należą zwłaszcza osoby 
wykonujące indywidualnie wolny zawód (radca prawny, adwokat, spółka partnerska takich osób, podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa). Jeżeli któryś z wymienionych wcześniej podmiotów nie chce przyjąć zlecenia, powinien niezwłocznie zawiadomić o tym zleceniodawcę. Taki obowiązek powstaje, gdy oferta zawarcia umowy zlecenia została złożona zleceniobiorcy w zakresie działalności gospodarczej lub zawodowej dotyczącej dokonywania czynności dla innych. Ta oferta, która została złożona zleceniobiorcy musi pochodzić od osoby z kręgu osób, dla których adresat oferty dokonuje określonych czynności na podstawie zlecenia. Adresat oferty powinien też zawiadomić o braku sposobności przyjęcia zlecenia (brak takiego zawiadomienia nie obarcza go żadną odpowiedzialnością). Art. 736 k.c. odnosi się do momentu sprzed zawarcia umowy zlecenia (fazy przedkontraktowej).
Drugi z wymienionych podmiotów, to osoba (fizyczna, prawna czy też jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, ale mająca zdolność prawną), która oświadczyła zleceniodawcy gotowość załatwiania czynności danego rodzaju. Nie jest to osoba, która trudni się zawodowo załatwianiem określonych czynności dla innych. Oświadczenie, o którym mowa może zostać złożone indywidualnie zleceniodawcy czy też skierowane do bliżej nieoznaczonego adresata, jak również do określonej grupy osób, do której należy zleceniodawca. Opisywany wyżej przepis nie wskazuje na jakieś wyraźnie odstępstwa od regulacji z art. 66 i i n. k.c. (ofertowy tryb zawarcia umowy). Obowiązek przyjęcia oferty nie znajduje tutaj zastosowania. Brak odpowiedzi nie wiąże się z żadnymi skutkami prawnymi. Przede wszystkim brak ten nie jest tożsamy z milczącym przyjęciem oferty. Określenie – niezwłocznie oznacza takie zawiadomienie, które następuje bez nieuzasadnionej zwłoki, w zwykłym toku czynności. Termin liczony jest od dnia otrzymania oferty zawarcia umowy zlecenia. Ustawodawca nie wprowadza w art. 736 k.c. żadnych sankcji za niespełnienie wynikającego z niego obowiązku. Z racji tego doktryna zgodnie przyjmuje w takim przypadku odpowiedzialność adresata oferty za szkodę, która wynikła z braku zawiadomienia. Odpowiedzialność dotyczy rzeczywistej straty, jak również utraconych korzyści w sferze ujemnego interesu umowy. Rodzi to obowiązek naprawienia szkody jaką zleceniodawca poniósł na skutek tego, że nie zawarto umowy.